Pieprz to przyprawa znana już w starożytności. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z czasów starożytnego Rzymu. Wówczas, przyprawa ta była cenna niczym złoto. Ówcześni medycy uważali go za remedium na wiele chorób, a także skuteczny afrodyzjak. O leczniczych właściwościach tej przyprawy wspominał w swych pracach Hipokrates. We wszystkim tym, starożytni mieli rację. Czym tak naprawdę jest pieprz?
Są to po prostu wysuszona słońcu oraz sfermentowane owoce pieprzu, zwane jagodami. To z nich powstają małe ziarenka, które następnie sprzedaje się w całości lub zmielone. Na nasze stoły pieprz trafia w ziarnach, w postaci sypkiej, a także w gotowych młynkach lub mieszankach przypraw. Bez pieprzu nie wyobrażamy sobie wielu potraw, jak np. swojskiego rosołu, albo zwykłej kanapki z pomidorem. Popularna przyprawa jest też dodawana do sałatek i wszelakich sosów.
Najpopularniejszy jest pieprz czarny, ale znamy też pieprz zielony i biały. Wszystkie te rodzaje pochodzą jednak z jednej rośliny, czyli z krzewu pieprzu. Najpopularniejsze czarne ziarenka, a także pozyskiwany z nich proszek wytwarza się za pomocą opisanej powyżej metody, podobnej w swojej mechanice do wyrobu rodzynek.
Pieprz zielony, natomiast, to młode owoce, zebrane zawczasu i zakonserwowane, najczęściej w occie lub solance.
Pieprz biały z kolei pozyskuje się poprzez długotrwałe moczenie i ścieranie wierzchniej warstwy dojrzałych i wysuszonych owoców pieprzu czarnego.
Sama roślina pochodzi z Indii, a konkretnie z półwyspu Malabarskiego. Długo nie było znane dokładne źródło jego pochodzenia, a zanim została odkryta i upowszechniona droga morska do Indii to jego zasoby docierające do Rzymu czy Grecji były tak niewielkie, ze względu na transport drogą lądową przez Persję, że wpływało to na jego wysoką cenę, dorównującą złotu. Powiedzenie „Uciekać gdzie pieprz rośnie” wywodzi się właśnie z dawnych czasów, kiedy Indie zdawały się być końcem świata. Popularność i zalety pieprzu miały niemały wpływ na odkrywanie morskich szlaków handlowych, ponieważ popyt był ogromny, co wiązało się z koniecznością odkrywania nowych sposobów dostaw.
Starożytni mieli rację, co do właściwości zdrowotnych pieprzu. Poza tym, że uwydatnia on i wydobywa smak z potraw to ma działanie aseptyczne na przewód pokarmowy, zbawienne działanie przyspieszające trawienie, a także właściwości odkażające.
Pieprz jest najbardziej intensywny świeżo po zmieleniu i niepoddawany długiej obróbce cieplnej, dlatego też należy go dodawać pod koniec gotowania, najlepiej prosto z młynka.